Reisverslag Israel
Tel Aviv
Vroeg op Schiphol. De balies van de Israëlische luchtvaartmaatschappij Arkia waren ergens achterin weggestopt, goed beveiligd. Eerst een screeningsgesprek met twee beveiligingsmedewerkers, dan inchecken, dan de paspoortcontrole, dan ergens bij een afgelegen gate waar eerst al je bagage zeer grondig wordt doorzocht (inclusief alle ruimbagage), dan naar de echte gate en daar je spullen door de x-ray en iedereen daarna nog door de bodyscan. 5 Minuten voor vertrek dan eindelijk in het vliegtuig, om vervolgens nog ruim een uur in het vliegtuig te wachten voordat ze alle koffers doorzocht hadden. Eindelijk in de lucht in vier uur naar Tel Aviv. Modern vliegveld. In contrast tot Schiphol, stelt de grenscontrole hier weinig voor: geen bagagecontroles en niemand die vragen stelt. De Paspoortcontrole was niet meer dan een vluchtige blik in mijn paspoort. Ons hotel ligt op een half uur rijden in het centrum van de stad vlak bij het strand. Het is ‘s avonds goed toeven op de levendige boulevard met uitzicht op de Middellandse Zee en aangename temperaturen (het is hier overdag ruim 30 graden). Als je hier rondloopt waan je nou niet echt in het Midden Oosten, eerder in een toeristengebied in Zuid-Spanje.
Jaffa, Caeserea en Akko
Vanuit het moderne Tel Aviv naar het naburige meer Arabische Jaffa, een van de oudste havenstadjes in de wereld. Het is de oudste havenstad van Palestina. Ooit werd Jaffa bewoond door Filistijnen. Boven op de historische heuvel van het stadje heb je mooi uitzicht over Tel Aviv, de kustlijn en de Middellandse Zee. Geen Jaffa sinaasappels in de omgeving te bekennen trouwens. Verder noordwaarts langs de kust kom je uit bij Ceaserea, waar je vlak aan zee nog de ruines van de Romeinen aantreft, o.a. van een theater, hippodroom, een paleis en een badhuis. Herodes had daar zijn paleis staan, compleet met haven en zoetwater zwembad in zee. Weer verder noordelijk in Akko (Acre) een groot kruisvaarderskasteel bezocht, zowel boven als onder de grond. De Turken hebben er bovenop gebouwd. Wel erg veel toeristen in de smalle straatjes van de stad. Een paar overnachtingen gehad in een kibboets. Daar ook uitgebreid uitleg gekregen over het leven daar. Als je dat zo hoort en ziet is wel duidelijk dat de kibboetsen hun langste tijd wel gehad hebben. Veel onderdelen zijn tegenwoordig geprivatiseerd.
Golan Hoogte en het Meer van Galilea
Tour gehad over de Golanhoogte. Bij ons heet het de bezette gebieden, maar hier spreekt men liever van de probleemgebieden. Route langs de grenzen van Syrië en Jordanië, wat duidelijk was gemarkeerd met prikkeldraad en mijnenvelden. Opvallend genoeg geen militairen gezien, afgezien van een verdwaalde legerjeep. Op de Golanhoogte nog een wijnfabriek bezocht, waar vrijwel alle wijn in de regio vandaan komt. De meeste druiven komen van kibboetsen. Even verderop ligt de Banyas waterval, iets wat je in een kurkdroog gebied als dit (het heeft al maanden niet geregend) niet verwacht. Het water komt uit de bergen en sijpelt dan maandenlang naar beneden en stuit hier op keihard rotssteen. De Banyas is een van de bronnen van de Jordaanrivier.
Verder afdalend naar het meer van Galilea/ Tiberias uitgekomen bij de Berg van Zaligmakingen, waar Jezus 5000 mensen zou hebben zalig verklaard (al schijnt dat ergens anders te zijn geweest). Hoewel we al vroeg kwamen, stonden er toch al zeker 12 touringcars op de parkeerplaats, grotendeels gelovigen afleverend die alle Bijbelse plaatsen in het land afgaan. Ook hier weer een grote souvenirzaak om de kerkkas te spekken. Vervolgens uit de drukte een relaxt boottochtje over het Meer van Galilea gemaakt. Daarna verder langs de bijbelroute (je hoeft alleen maar de stroom touringcars te volgen) naar het Tabgha Klooster, op de plek waar Jezus 5000 volgelingen wist de voeden met maar twee vissen en vijf broden. Een mozaïeken op de kerkvloer herinneren aan die gebeurtenissen. Verder op de route ligt dan Capernaum, waar Jezus zou zijn verbleven als gast van Simon Peter. Op de plek zijn opgravingen te zien uit die tijd. De route eindigt voor ons in Nazareth, waar de Aankondigingskerk staat. Deze staat op de plek waar Maria de engel Gabriel zag verschijnen die de geboorte van Jezus Christus aankondigde. Ook zou Jezus in Nazareth zijn opgegroeid. Onder het kerkcomplex zijn opgravingen te vinden. Wederom veel pelgrims hier. In de stad zelf is het nogal een verkeerschaos. Geheel passend in het thema van de dag, probeert terug in de kibboets iemand ons nog tevergeefs te bekeren.
Jordaanvallei en Westelijke Jordaanoever
In de kibboets verblijven ook een aantal dienstplichtige (erg jong lijkende) militairen, die lopend op hun slippers niet erg veel indruk maken. Afdalend naar het zuiden, Beth Alpha aangedaan. Tijdens het graven, stuitte men op een vrijwel intacte mozaïekvloer van een 1500 jaar oude synagoge. Niet ver daar vandaan ligt het stadje Beit She’an, waarbij een van de grootste archeologische opgravingen in het land te vinden is. De plek schijnt door veel reisorganisaties geboycot te worden omdat men er soort pretpark-achtig treintje heeft geïntroduceerd waarmee toeristen verplicht (en tegen betaling) van de (nieuwe) parkeerplaats naar de 1 km verderop gelegen site worden vervoerd. De site bleek inderdaad vrijwel uitgestorven. Echter wel erg de moeite waard. Wat je kon zien was uit de Romeinse tijd, zo’n 2500 jaar oud. Zo is o.a. nog een deels intact badhuis, een colonnade (straat met hoge pilaren aan weerszijden, vroeger overdekt) en een groot grotendeels intact theater. Was wel zweten met zo’n 35 graden. Op de volgende bestemming was het nog heter, aangezien het in woestijnachtig gebied en 400 meter onder zeeniveau ligt. Daar ligt Qumran, waar de Dode Zee-rollen gevonden zijn. De die daar woonde schreven o.a. het Oude Testament over op die rollen die, wat daarmee de oudste teruggevonden geschreven teksten daarvan bevatte.
Jeruzalem
Jeruzalem binnen rijdend, vanaf de heuvel bij de universiteit mooi uitzicht over de stad. Rond de oude stad staat nog een vrijwel intacte stadsmuur. Daarbinnen heb je een Joodse, Christelijke, Armeense en Moslim wijk. Uiteraard ook de Bijbelse plekken bezocht, te beginnen met de Via Dolorosa waarover Jezus zijn kruisigingstocht aflegde. Opvallend genoeg nauwelijks andere toeristen te bekennen, misschien ook wel omdat het stratenplan in de afgelopen 2000 jaar aanzienlijk veranderd is en de straat zeer waarschijnlijk in die tijd anders liep. De straat komt uit bij de Heilige Grafkerk, waar Jezus zowel gekruisigd zou zijn als begraven zou liggen. Daar krioelde het van de gelovige pelgrims. In de Joodse Wijk o.a. de Klaagmuur bezocht. Daarvoor moest je wel eerst even door een veiligheids check (poortje en x-ray). Sowieso waren overal in de oude stad veel politie-agenten en militairen zichtbaar aanwezig. De Klaagmuur was wat smaller dan verwacht en verdeeld in een mannen en vrouwen zijde. Was wel apart, maar viel in werkelijkheid wel wat tegen. Het is de Westelijke muur van de Joodse Tempel, die op de tempelberg in Jeruzalem was gebouwd. Binnen het jodendom is de Tempelberg de heiligste plaats. Het is joden op religieuze grond echt verboden de Tempelberg te betreden, zodat de Westelijke Muur dan de dichtstbijzijnde plek is waar men mag komen. De naam Klaagmuur komt blijkbaar voort uit het klagen over de verwoesting van de Joodse Tempel. Ook de Tempelberg zelf opgeweest. Deze werd zwaar bewaakt door militairen en ordetroepen. Als toerist heb je beperkte tijden dat je er op mag en wederom een security check (die niet al te vlot verliep). Eenmaal op de berg zie je vooral groepjes moslimmannen en moslimvrouwen bij elkaar zitten rond de Al Aqsa Moskee. Verder een vrij serene plek, met in het midden de Tempelberg een dom waarvan de bovenkant volledig met goud is bedekt. De plek is voor zowel de Joden en de Moslims heilig. Het is leuk dwalen door de straatjes van de stad, ook al barst het er van de souvenirs-winkeltjes en kebab/ falafel tentjes. Ook nog uitgebreid gewandeld over oude stadsmuur. Wel veel trappetjes. Viel niet mee in de brandende zon (31 graden). Dit weekend wordt hier trouwens regen verwacht. Geen bijzonder nieuws in Nederland, maar hier is het groot nieuws aangezien het hier in de zomer vrijwel nooit regent. Terug naar het hotel met de net nieuwe tram. Aangezien deze nog een beetje (vrij langzaam) op proef rijdt, kun je gratis meerijden. Je merkt aan alles dat men hier geen trams gewend is.
Massada, Ein Gedi en de Dode Zee
Op de Westelijk Jordaanoever ligt Massada. Het is voor de Israëliërs een belangrijke historische plek. Op 300m boven de weg op de rotsen stond daar vroeger een Joods fort dat belegerd werd door de Romeinen. In plaats van zich over te geven, pleegde men daar uiteindelijk collectief zelfmoord (zo is de Israelische versie tenminste). Als je met de kabelbaan boven komt tref je niet meer aan dan ruïne, maar mooi uitzicht over de woestijn, de Dode Zee en Jordanië heb je wel. De temperatuur van 38 graden was wat minder.
Even verderop ligt Ein Gedi, een oase in de Judeawoestijn waar het goed vertoeven is, inclusief een aantal watervalletjes. Iets wat je in deze omgeving echt niet zou verwachten. Kleine wandeling door het gebied gemaakt. Wel aardig. Gelukkig kun je een beetje beschut tussen de bomen lopen.
De Dode Zee ligt 420 meter onder zeeniveau en het daarbij behorende strand is daarmee het laagste stukje land op aarde. Het zoutgehalte is 10 maal zo hoog als normaal in een zee. Je kunt er in zwemmen, maar door het zoutgehalte blijf je gewoon drijven. Het is eerder dobberen dan zwemmen, aangezien je maar beter geen water in je ogen kan krijgen. Net als bij wondjes die je hebt, doet dat behoorlijk pijn. Een slokje water is ook af te raden. Desalniettemin erg leuk om er in te liggen. Wie wat helende werking wil toevoegen kan zich nog insmeren met het aanwezige modder. In en uit het water gaan was nog niet zo makkelijk, aangezien je door de modderige ondergrond makkelijk onderuit kon gaan. Wel vermakelijk om te zien hoe dat geregeld misgaat. Eenmaal uit het water draag je nog wel een paar dagen een bijzonder luchtje met je mee, al was dat minder sterk dan ons was verteld. Voor wie dit wilde, was daar ook nog de laagste bar in de wereld op -418 meter.
Op de terugweg naar Jeruzalem nog even in de verte een stuk van de muur gezien die Israël rond (of beter gezegd: op) Palestijns gebied heeft gebouwd. Na het laatste avondmaal in Jeruzalem, ‘s nachts naar het vliegveld van Tel Aviv gereden voor de terugvlucht. Net als op de heenweg weer een uur vertraging. Doordat je eerst nog door drie bagage- en twee paspoortcontroles moest, viel het uiteindelijke wachten wel mee. Vlucht zelf was wel OK.
Slideshow met foto’s van Israël:
https://youtu.be/uLL3KnsWpsY