Reisverslag: Per trein door Oost-Europa

Reisverslag: Per trein door Oost-Europa

Hongarije, Bulgarije, Roemenië, Polen, Slowakije, Tsjechië

Naar Oost-Europa

21:15 Per nachttrein naar Parijs. Geen enkele controle gehad onderweg. In Parijs een beetje verdwaald in de ondergrondse, maar ik had gelukkig nog vijf minuten tijd over om mijn volgende trein te halen. Per TGV (260km per uur) naar Lyon op bezoek bij een vriend (Lyon is een mooie stad (veel te zien) en is tevens de plek waar de rivieren de Rhone en Saone samenkomen. Ook al was het er ruim boven de 30 graden, de wind (die er vrijwel altijd waait) zorgt er voor dat daar goed vertoeven was. Vanaf de top va de basiliek die bovenop een heuvel staat, heb je een prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. Vanuit Lyon via Semur en Brionnais, Chateauneuf en Marcigny door naar Roanne om de van daaruit de treinreis te vervolgen richting Geneve. Een mooie route met name het traject tussen Tenay-Hauteville en Avlon. Daarentegen deden de dorpjes onderweg nogal vervallen aan. De trein arriveerde met flinke vertraging in Geneve, met als gevolg dat ik de nachttrein richting Zürich en Wenen niet meer kon halen. Besloten om dan maar in Bern een slaapplaats te zoeken. De trein naar Bern had echter ook vertraging, waardoor ik pas tegen één uur ‘s nachts in Bern arriveerden. Aangezien de jeugdherbergen om middernacht sloten, had ik van ellende maar wat echte nachtfoto’s gemaakt. Aangezien de mooiste plek voor een Foto’s van het parlementsgebouw vanaf een hoge brug over de rivier Aare was en ik slechts een ministatiefje had, moest ik enigszins improviseren. Dit trok de aandacht van de politie, die blijkbaar bang was dat ik van de brug wilde springen (zo midden in de nacht). Even uitgelegd dat ik een hoog iets zicht om mijn statiefje op te zetten, waarna ze spontaan aanboden gebruik te maken van het dak van hun politiewagen. Het verlichte centrum deed best wel gezellig aan.

De twee uur tot de eerste trein naar Zürich maar doorgebracht in de stationshal. Om 06:30 reeds aangekomen in Zürich. Aldaar nog een bliksembezoek aan de stad gebracht. Een groot deel van de stad bleek in de steigers te staan en ook werd er veel bijgebouwd. Weinig bijzonders te zien. Gewacht tot de winkels open gingen om wat te eten en drinken te kopen. Tevergeefs, want het bleek een nationale feestdag te zijn (700 jarig jubileum van iets). Om 09:30 dan maar de EC-trein naar wenen genomen. Door de laaghangende bewolking weinig zicht. Wel zag je hier en daar de bergtoppen boven de wolken uitsteken. De reis voerde verrassend genoeg gedeeltelijk door Duitsland. Wenen was een erg mooie stad. Helaas waren alle jeugdherbergen volgeboekt, zodat ik de eerste nacht maar in een bushokje heb doorgebracht (bagage in bagagekluis op het station achtergelaten). Vanuit Wenen verder met de trein naar Boedapest en door Naar Sofia in Bulgarije (via Joegoslavië). Reis verliep zonder problemen. In de trein twee Zweden ontmoet. Afgesproken om gezamenlijk in Bulgarije rond te gaan reizen.

Bulgarije

Aangekomen in Sofia, werden we bij de jeugdherbergcentrale zeer vriendelijk ontvangen en was men erg behulpzaam. We hadden we veel moeite met het Cyrillisch schrift, wat voor een leek volledig onbegrijpelijk is. Er komen duidelijk in veel buitenlandse toeristen naar deze stad. Veel tegenstrijdige info ontvangen. Tot de ontdekking gekomen dat wanneer men “ja” knikt, men nee bedoeld. Vooral lastig als je iets wil kopen. De jeugdherberg had meer weg van een luxe hotel. We waren daar de enige westerlingen. Heerlijk in de buitenlucht gegeten in één van de duurste restaurants van de stad (omgerekend 3,50 euro p.p.). Ober stond ons al kauwend op kauwgum te woord. De bezienswaardigheden kon je in drie uur afwerken, aangezien die allemaal geconcentreerd in het stadscentrum stonden. Taxi terug naar het hotel. Duurde even, aangezien de taxichauffeur de stad niet scheen te kennen. Vanuit Sofia de bus naar Majowitza genomen. Het was even strijden voor een plaatsje, aangezien er meer tickets waren verkocht dan zitplaatsen. Mooie route langs bergen en dorpjes in een wel erg oude bus. Onze overnachtingplaats bleek een berghotel te zijn (3 euro per nacht). Ook daar waren we de enige buitenlandse toeristen. Na een uitgebreid maal in het restaurant (iets meer dan 2 euro pp), geluierd op ons balkon en daar kennis gemaakt met onze buren: een professor en zijn vrouw. Ze zaten uit blik te eten, omdat het restaurant voor hen te duur was. Hij vertelde dat hij in Bulgarije zo’n 60 euro per maand verdiende, maar tripjes zoals deze financierde van lezingen die hij in het buitenland gaf. Veel gewandeld in de omgeving, tot een hoogte van 2500 meter.

Terug naar Sofia en daar de nachttrein naar Varna genomen (toeslag sleeping car 1,5 euro pp). Uitstekend geslapen. Het hotel dat we in gedachten hadden bleek niet de bestaan, evenals buslijn 7 die ons daar langs zou rijden. Maar gekozen voor private lodging. Uitgebreid geluierd op het strand. Gegeten in een simpel restaurant. Daar een heel menu besteld. Het voorgerecht, hoofdgerecht en toetje werden tegelijkertijd opgediend met de rekening er gelijk bij (1 euro). De Jetfoil naar Nessebar voer niet i.v.m. de hoge golven. Een taxichauffeur wilde ons wel brengen voor 400 Leva (18 euro) of 70 DM (35 euro) (!?!). Toch maar de bus genomen (0,75 euro). Hoewel goedkoop, bleek echter na 2,5 uur dat de bus helemaal niet in Nessebar stopte, maar rechtstreeks naar Burgas reed. Dus maar in Burgas overnacht. Volgende ochtend bus naar “sunny beach” genomen, ook wel bekend als de toeristenbaai van Nessebar. Nessebar was een schiereiland en zeer de moeite waard. ‘s Avonds in het donker met de taxi terug naar Nessebar. Eerst kost dat 5 euro voor ons drieën, maar na enig onderhandelen konden we voor 2,50 euro mee. Gezien de gaten in de weg en het feit dat de taxi geen verlichting had, werd het een spannende rit. Vanuit Burgas de trein naar Plovdiv genomen. Er mooi dorpje midden in de stad, compleet met Romeinse overblijfselen. Te warm om echt veel rond te lopen, dus maar veel in de schaduw uitgerust. De conducteur van de trein naar Sofia was zeer in ons geïnteresseerd en nam dan ook ruim de tijd om ons reisschema en paspoorten te bekijken. In Sofia uitgerust van de reis en afscheid genomen van mijn Zweedse reisgenoten.

Roemenië

Slaapcoupe 1e klas naar Boekarest (Roemenië) genomen (15 euro). Beetje eenzaam. Laatste Bulgaars geld opgemaakt aan drinken en proviand voor onderweg. Helaas weinig gelegenheid om te slapen. Er was beperkte controle aan de Bulgaarse grens, maar uitgebreide controle aan de Roemeense grens. Alle bagage werd doorzocht, mijn coupe werd uitgekamd, panelen werden losgeschroefd en al het cash geld dat ik bij me had moest getoond worden om te zien of ik dat juist had opgegeven op het douane formulier. Een uur te laat aangekomen in Boekarest. Er bleek een apart bagagedepot te zijn voor buitenlanders (wel zo veilig) en daar dus maar de bagage gedumpt. De “gewone” bagagekluisjes bleken dienst te doen als slaapplek voor verwaarloosde straatkinderen. Wat geld omgewisseld, maar of dat geheel legaal was gebeurd (in het officiële wisselkantoor op het centraal station) was niet geheel duidelijk. De Roemeense briefpapier dat ik kreeg had veel weg van smerig WC papier. Erg druk station, waar ook veel faciliteiten waren. Een brit ontmoet en met hem verder gereisd. Het was in Boekarest erg stil in de straten. Erg stil in de straten en veel gebouwen en huizen die werden bewaakt door zwaargewapende militairen. Niet erg prettige sfeer. Vrijwel alles zag er oud en vervallen uit. Plein gezien waar zware gevechten waren geweest tijdens de revolutie: overal kogelgaten in de gebouwen. Ineens kom je midden in het centrum in een nieuwbouwwijk terecht. Op een heuvel in het midden staat het ex-paleis van Ceaucescu. Het is in één woord te omschrijven: absurd. Het pompeuze grote witte gebouw staat op een heuvel met een groot park en daaromheen een hoop nieuwbouw (stond grotendeels leeg). Dit in schril contrast met de krotten die iets verderop stonden. Aan de andere kant van de stad in het openluchtmuseum geweest met tegen de 300 gebouwen, grotendeels bestaand uit boerderijen die van het platteland (moesten plaatsmaken voor grote collectieven). Ook nog even het stadspark bezocht, dat ‘s avonds erg druk bleek te zijn. De weg vinden in Boekarest was lastig doordat onlangs veel straatnamen waren veranderd. Verrassend was dat om 22:00 overal de verlichting uit ging.

Volgende dag om 22:00 de nachttrein naar Cluj genomen en wederom bijbetaald voor een slaapcoupe. Lekker goedkoop (5 euro). 08:10 Aankomst in Cluj Napoca. Daar bleek op het station geen bagagedepot te zijn, dus alles maar meegenomen. Er bleek sowieso niet veel te beleven. Trolleybussen kraakte aan alle kanten en waren kaal en erg stoffig van binnen. Mensen waren over het algemeen vriendelijk en behulpzaam, maar de taalbarrière was te groot om van de antwoorden iets te begrijpen. Veel kille flatgebouwen. Van het vele wandelen blaren op m’n voeten en de muggen lieten me ook al niet met rust. ‘s Middags maar weer verder gereisd met de trein. Tevergeefs gewacht op de eerste twee treinen die zouden moeten vertrekken. Gezien de drukte op het perron, maar bijbetaald voor eerste klas. Lange reis. Erg warm in de trein. Leuk contact met andere reizigers. Dit keer geen bagagecontrole aan de grens, maar wel weer gewapende militairen die meereisden. Ook de Hongaarse douane had blijkbaar haast. Al eerder hier geweest, dus na een kort bezoekje weer verder. Op het station gewacht op de nachttrein naar Praag. Deze bleek flinke vertraging te hebben. Na een paar uur wachten, viel ons op dat er iets verderop nog een paar treinstellen stonden die ook naar Praag gingen. Bij navraag bleken deze te moeten worden aangekoppeld aan de trein waar we op wachtten. Het waren slaaprijtuigen en als we de steward wat cash geld toeschoven (omgerekend zo’n 5 euro pp), konden we zonder reservering toch een slaapcoupe krijgen. Aangezien het al tegen middernacht was, toch maar gedaan zodat we in ieder geval nog wat konden slapen. Heerlijk geslapen. Het was al weer licht toen we wakker werden door een omroepinstallatie op een station. Het was een groot station en het duurde even voor we doorhadden dat we nog steeds in het station van Boedapest stonden….De trein bleek zoveel vertraging te hebben dat hij nog niet was gearriveerd. Een paar uur later kwam die alsnog. We waren uiteraard erg blij met onze eigen (goedkope) slaapcoupe voor de resterende acht uur van de reis naar Praag (Tsjechië). Mijn vorige bezoek aan Praag was niet zo’n succes. Op de eerste nacht was in het youth hostel een deel van mijn bagage gestolen, inclusief mijn bril die er bovenop lag. Dit keer dus met bril (en fotocamera). Praag was erg de moeite waard. Wel erg veel toeristen. Mooi uitzicht vanaf de burcht en bovenin de klokkentoren. Op het station waren er problemen met de bagagekluis waar mijn spullen in lagen: hij ging niet meer open. Nadat zes medewerkers zich ermee bemoeid hadden en het deurtje enigszins geforceerd was, toch nog mijn bagage teruggekregen.

Polen

Volgende bestemming was Warschau (Polen). O8:20 Aangekomen in Warschau. Vreemd station. Sporen waren onder de grond, de stationshal erboven. Niemand kunnen vinden die Duits of Engels sprak. Het was onduidelijk hoe het bagagedepot werkte, dus bagage maar meegenomen tijdens zoektocht naar slaapplaats. Was gelukkig niet zo ver. Warschau is een vreemde stad. Een groot deel bestaat uit grauwe flats. Daar bovenuit steekt het cultuurpaleis, in Russische stijl. Bovenin (op de 32e verdieping) heb je een mooi uitzicht over wijde omgeving. Op het parkeerterrein ervoor was een grote vlooienmarkt waar veel spullen uit Rusland te koop waren, inclusief complete militaire uniformen. Zelf er – na enig onderhandelen over de prijs – een echt Sovjet-Unie stopwatch gekocht. Er is ook nog de “oude stad”, een klein gebied dat na de verwoesting in de twee wereldoorlog volledig is nagebouwd. Op zich wel de moeite waard. De Kathedraal was onooglijk van buiten, maar erg indrukwekkend van binnen. Iets verderop is het graf van de onbekende soldaat. Het bevindt zich op een groot plein in een stukje ruïne van wat waarschijnlijk ooit een imposant gebouw was. Steeds weer op tijd terug in het youth hostel, aangezien de deuren al om 22:00 sloten.

Comfortabel per trein in een paar uur naar Gdanks. Daar gelijk het hoogste punt opgezocht (kerktoren), van waaruit je een mooi uitzicht hebt over de oude stad en de haven. Gdansk was een oude vrijhaven, waar je duidelijk de invloed van de Nederlandse architecten ziet. Je waant je net in Amsterdam met al die trap- klokgeveltjes. Speciale atmosfeer doordat er ook net een jaarmarkt was. In het youth hostel had men voor de verandering alleen gemengde slaapzalen. Wel zo knus. Uiteraard de grote Leningwerf bezocht (waar “Solidariteit” is opgericht). Voor de ingang een reusachtig monument. Ook nog naar Gdynia geweest en een blik op de Baltische Zee geworpen. Voor de rest viel daar weinig te beleven. Nachttrein naar Krakow genomen. Daar op straat het nieuws gehoord dat er in Rusland een mislukte staatgreep is gepleegd. Dit was overal in de stad te merken: veel enigszins nerveus kijkende politie en militairen op straat. Krakow zelf heeft een mooi en gezellig centrum. Aan de rand ligt de burcht met een indrukwekkende kathedraal. Toren beklommen voor goed uitzicht. De toren bevatte een aantal erg grote klokken waar ze omheen moest zigzaggen. Een busticket voor Oswiecim kopen koste veel tijd, aangezien er een grote computerstoring was.

Oswiecim is berucht om het concentratiekamp Auschwitz. Bij de ingang krijg je eerst een indrukwekkende Russische film te zien, met beelden van hoe de Russen het kamp en de mensen daarin aantroffen toen zij het gebied veroverden. Het kamp zelf is nu een Luguber museum met geconserveerde ruimtes met o.a. stapels kleren, koffers en brillen. Ook vele barakken met honderden foto’s van mensen die daar gevangen hebben gezeten. Ook in voormalige gaskamers, crematorium en cellencomplex geweest. Nogal overweldigend allemaal.

Tsjechië – Slowakije

Vanuit Polen door naar Slowakije. Weinig kunnen slapen onderweg door de herrie aan de beide grenzen. Doorgereisd naar Poprad-Tatry en vanuit daar met klein treintje de bergen in. Het is een nog vrijwel onontdekt gebied voor Westerse toeristen, dit in tegenstelling tot de Oost-Europeanen. Helaas werd het zicht slechter naarmate we hoger kwamen (niet meer dan 200 meter), dus maar weer afgedaald en verder gereisd. Dit 1e klas (rest was al volgeboekt) naar Karlovy Vary (Carlsbad). In Karlovy Vary heerste een uitzonderlijke rustige, relaxte sfeer. Bovendien was het centrum autovrij en rookvrij (rookverbod). Vanaf de heuvels rond de stad heb je een prachtig wijds uitzicht. Het klimtreintje reed niet, dus maar zelf geklommen. Bleek een behoorlijk eind lopen te zijn. Goede omgeving om wat uit te rusten. Na een paar dagen nog wat familie in Duitsland opgezocht en daarna per trein huiswaarts gegaan.